Van Drakensberg naar St.Lucia

Van Drakensberg naar St.Lucia

Na 1 dag en 2 nachten Drakensberg, verlaten wij vandaag de mooie Montusi Lodge. Na een lekker ontbijt vertrekken we rond 08.45 u voor een rit van ruim 500 km naar St.Lucia. Als eerste op zoek naar een tankstation ( de tank is aardig leeg na onze eerste rit )  en dan nog even wat boodschappen doen in Winterton (een klein idyllisch dorpje net voorbij Bergville).

Inmiddels begin ik het links rijden aardig onder de knie te krijgen al zeg ik het zelf. Begon ik de eerste dag met ongeveer 50 keer mijn ruitenwisser aanzetten in plaats van mijn knipperlicht (ook die zitten andersom ) vandaag bleef dit beperkt tot 5 keer. (ik maak vorderingen) Waar ik op de snelweg wel nog steeds versteld van sta is dat er nog zoveel mensen langs de snelweg wandelen, fietsen en zelfs slapen, op nog geen meter van hun voeten zoeven de auto’s met 120 km voorbij.... en ze verroeren geen vin. En kom je rondom de grotere  steden dan staan hele families langs de weg te liften met de kleintjes op hun rug, ze hebben geen ander alternatief maar toch.

Rond 15.30 u komen we aan bij onze lodge Lidiko in st.Lucia, deze keer wel in één keer goed al moet ik toegeven dat we de laatste kilometers extra gecheckt hebben op de routebeschrijving van het reisbureau. Na onze spullen uitgeladen te hebben krijgen we de informatie over mooie excursies in en rondom St.Lucia  en  leuke eettentjes. Omdat we maar 2 hele dagen in St.Lucia zijn besluiten we voor vrijdag de walvissenspot op zee te boeken, het kost wat maar dan heb je ook wat (hoop ik) Ik ga er voor het gemak even vanuit dat de walvissen er morgen ook zin in hebben, wellicht nadat wij hen op nuchtere maag na een boottocht op zee,  gevoerd hebbenJ. We gaan het allemaal beleven. Oh ja onze lodges hebben een deur en een hekwerk , het advies van het kamermeisjes is om het hekwerk altijd te sluiten in verband met de apen …(ja, ja, grapjas) En wat denk je zitten we lekker op ons terrasje voor een wijntje, springt er een aap op het dak, en Danique meteen naar binnen. (je zou denken dat ze ondertussen wel aan apen gewend is) Nou dat was het voor vandaag, morgen gaan weer nieuwe herinneringen maken.

Groeten,

Léon